Dom Zdrojowy,
Kultura oznacza w Południowym Tyrolu jednak także historię: uzmysławiają to liczne kościoły, zamki, twierdze i inne zabytki tej alpejskiej krainy. Wspaniałym kontrastem dla nich są współczesne budowle sztuki architektonicznej. Kultura i zabytki Południowego Tyrolu, to jedne z największych atrakcji turystycznych włoskich Alp.
Zamek Tirol
Jest stałą siedzibą grafa Tyrolu. Około roku 1270 Meinhard II narzuca swoją wolę biskupom i pod swoim imieniem doprowadza do zjednoczenia kraju. Graf jest sprytny, każe płacić za swoje względy, a towary mogą być przewożone przez granicę tylko po opłaceniu cła i wniesieniu opłat drogowych. To się opłaca. Nikt, kto podróżuje pomiędzy Italią a landami niemieckimi, nie może ominąć terytorium Tyrolu. Dzisiaj interaktywny parkur oprowadza po zamku ilustrując kamienie milowe historii kraju i sztuki. W wieży zamkowej przedstawiona jest w poruszający sposób historia Południowego Tyrolu XX w.
Muzeum archeologiczne na zamku daje więc dobry przegląd pierwszego osadnictwa w regionie alpejskim od VII w. p.n.e. Można podziwiać tu całkiem nienaruszony piec do wytopu metali z epoki brązu. Mur obronny, zbudowany około 1100 r., należący do najstarszych zachowanych do dziś murów zamkowych, częściowo zachował się aż po podstawy blanków. Starym blaskiem błyszczą też dwa marmurowe portale z XII w. , bogato zdobione symbolicznymi rzeźbami, zaliczane do najbardziej oryginalnych dzieł sztuki romańskiej. Kaplica z freskami, pochodzącymi z XIII w., kryje najstarsze tyrolskie malowidła na szkle oraz okazałą wyrzeźbioną w drewnie scenę ukrzyżowania, pochodzącą z XIV w.
Dom Zdrojowy w Merano
Architektoniczny symbol Merano przypomina piękny okres przełomu wieków, gdy to arcydzieło secesji powstało ku uciesze dostojnych kuracjuszy.
W XIX w. pierwsi urlopowicze odkryli uroki okolic Merano. Gdy znani lekarze zaczęli polecać miasto jako zimowy kurort, wskazując na panujący tu łagodny klimat, a Merano kilkakrotnie odwiedziła austriacka cesarzowa Sissi, miasto wkroczyło w okres rozkwitu. Grandhotele, wille i promenady wkrótce zmieniły jego charakter. Dla artystów i arystokratów ten „południowy balkon cesarstwa” stał się ulubionym celem kuracyjnych wyjazdów. Brakowało jedynie odpowiedniego budynku dla życia towarzyskiego. W 1874 r. otwarto w Merano pierwszy dom zdrojowy, wybudowany według projektu architekta Josefa Czernego. W 1897 r. w budynku zastąpiono oświetlenie gazowe elektrycznym. Na przełomie wieków wzbogacił się on o wschodni taras i nieistniejące już dziś czytelnie. Obecnie ten pierwotny budynek jest zachodnim skrzydłem nowego domu zdrojowego. W 1911 r. zaczęła się wielka przebudowa, zakończona w 1914 r. Kierował nią wiedeński architekt Friedrich Ohmann (1858-1927).Powstała wielka sala balowa i kopuła, która przeobraziła Dom Zdrojowy w Marano w jedną z najpiękniejszych secesyjnych budowli obszaru Alp.Friedrich Ohmann miał już wówczas na swoim koncie projekty nowego budynku wiedeńskiego Hofburgu i głównej kolumnady zdrojowej w Karlowych Warach (obecnie Republika Czeska). Doskonale opanował on różne style architektoniczne swojej epoki. W Merano zamierzał początkowo wznieść znacznie większy budynek. Rotunda pod kopułą i imponujących rozmiarów sala balowa miały być zaledwie początkiem. I wojna światowa przerwała jednak prace budowlane, projekt Ohmanna nigdy nie doczekał się ostatecznego urzeczywistnienia. Malowidło sufitowe w wielkiej sali balowej, przedstawiające unoszące się postaci kobiece, wyszło spod pędzla Rudolfa Jettmara (1869-1939), jednego z prekursorów secesji. Obecnie Dom Zdrojowy w Merano wykorzystywany jest jako miejsce, gdzie odbywają się najróżniejsze imprezy, także kongresy i bale. Do najważniejszych należą odbywające się jesienią Meranowskie Tygodnie Muzyczne i Międzynarodowy Meranowski Festiwal Wina.
[mappress mapid="252"]
Południowy Tyrol: zabytki i inne atrakcje
Kultura Południowego Tyrolu jest obecna w codziennym życiu – nie są to tylko pamiątki, które pakuje się do walizki i stawia w domu na półce, aby pokrył je kurz. A przy tym wyraźnie nasuwa się pytanie: Co jest niemieckie, a co włoskie? Trójjęzyczny region łączy w sobie wszystko co najlepsze z obecnych tu kultur: alpejska gościnność natrafia w najbardziej na północ wysuniętej prowincji Włoch na śródziemnomorską atmosferę, rdzenność na dolce vita.Kultura oznacza w Południowym Tyrolu jednak także historię: uzmysławiają to liczne kościoły, zamki, twierdze i inne zabytki tej alpejskiej krainy. Wspaniałym kontrastem dla nich są współczesne budowle sztuki architektonicznej. Kultura i zabytki Południowego Tyrolu, to jedne z największych atrakcji turystycznych włoskich Alp.
Musisz zobaczyć
Zamek Tirol
Jest stałą siedzibą grafa Tyrolu. Około roku 1270 Meinhard II narzuca swoją wolę biskupom i pod swoim imieniem doprowadza do zjednoczenia kraju. Graf jest sprytny, każe płacić za swoje względy, a towary mogą być przewożone przez granicę tylko po opłaceniu cła i wniesieniu opłat drogowych. To się opłaca. Nikt, kto podróżuje pomiędzy Italią a landami niemieckimi, nie może ominąć terytorium Tyrolu. Dzisiaj interaktywny parkur oprowadza po zamku ilustrując kamienie milowe historii kraju i sztuki. W wieży zamkowej przedstawiona jest w poruszający sposób historia Południowego Tyrolu XX w.
Muzeum archeologiczne na zamku daje więc dobry przegląd pierwszego osadnictwa w regionie alpejskim od VII w. p.n.e. Można podziwiać tu całkiem nienaruszony piec do wytopu metali z epoki brązu. Mur obronny, zbudowany około 1100 r., należący do najstarszych zachowanych do dziś murów zamkowych, częściowo zachował się aż po podstawy blanków. Starym blaskiem błyszczą też dwa marmurowe portale z XII w. , bogato zdobione symbolicznymi rzeźbami, zaliczane do najbardziej oryginalnych dzieł sztuki romańskiej. Kaplica z freskami, pochodzącymi z XIII w., kryje najstarsze tyrolskie malowidła na szkle oraz okazałą wyrzeźbioną w drewnie scenę ukrzyżowania, pochodzącą z XIV w.
Dom Zdrojowy w Merano
Architektoniczny symbol Merano przypomina piękny okres przełomu wieków, gdy to arcydzieło secesji powstało ku uciesze dostojnych kuracjuszy.
W XIX w. pierwsi urlopowicze odkryli uroki okolic Merano. Gdy znani lekarze zaczęli polecać miasto jako zimowy kurort, wskazując na panujący tu łagodny klimat, a Merano kilkakrotnie odwiedziła austriacka cesarzowa Sissi, miasto wkroczyło w okres rozkwitu. Grandhotele, wille i promenady wkrótce zmieniły jego charakter. Dla artystów i arystokratów ten „południowy balkon cesarstwa” stał się ulubionym celem kuracyjnych wyjazdów. Brakowało jedynie odpowiedniego budynku dla życia towarzyskiego. W 1874 r. otwarto w Merano pierwszy dom zdrojowy, wybudowany według projektu architekta Josefa Czernego. W 1897 r. w budynku zastąpiono oświetlenie gazowe elektrycznym. Na przełomie wieków wzbogacił się on o wschodni taras i nieistniejące już dziś czytelnie. Obecnie ten pierwotny budynek jest zachodnim skrzydłem nowego domu zdrojowego. W 1911 r. zaczęła się wielka przebudowa, zakończona w 1914 r. Kierował nią wiedeński architekt Friedrich Ohmann (1858-1927).Powstała wielka sala balowa i kopuła, która przeobraziła Dom Zdrojowy w Marano w jedną z najpiękniejszych secesyjnych budowli obszaru Alp.Friedrich Ohmann miał już wówczas na swoim koncie projekty nowego budynku wiedeńskiego Hofburgu i głównej kolumnady zdrojowej w Karlowych Warach (obecnie Republika Czeska). Doskonale opanował on różne style architektoniczne swojej epoki. W Merano zamierzał początkowo wznieść znacznie większy budynek. Rotunda pod kopułą i imponujących rozmiarów sala balowa miały być zaledwie początkiem. I wojna światowa przerwała jednak prace budowlane, projekt Ohmanna nigdy nie doczekał się ostatecznego urzeczywistnienia. Malowidło sufitowe w wielkiej sali balowej, przedstawiające unoszące się postaci kobiece, wyszło spod pędzla Rudolfa Jettmara (1869-1939), jednego z prekursorów secesji. Obecnie Dom Zdrojowy w Merano wykorzystywany jest jako miejsce, gdzie odbywają się najróżniejsze imprezy, także kongresy i bale. Do najważniejszych należą odbywające się jesienią Meranowskie Tygodnie Muzyczne i Międzynarodowy Meranowski Festiwal Wina.
[mappress mapid="252"]
0 comments: