Czy wierzysz w miłość potrafiącą przetrwać wieki? Jeśli tak, to Taj Mahal w Indiach jest miejscem, które musisz zobaczyć na własne oczy. Ten monumentalny symbol uczucia, wzniesiony z białego marmuru i zdobiony misternymi inkrustacjami, jest kwintesencją romantyzmu i architektonicznym arcydziełem, które zapiera dech w piersiach.
Każda wyprawa do Indii powinna zawierać w swoim programie wizytę w Taj Mahal. To nie tylko budowla, to symbol, to doświadczenie, które przenosi w inny wymiar. Ten architektoniczny cud, lśniący bielą marmuru, jest kwintesencją indyjskiego dziedzictwa i artystycznego geniuszu.
Taj Mahal to nie tylko budowla, to poemat wykuty w marmurze. Jego lśniące białe ściany, odbijają promienie słońca, tworząc spektakl światła i cienia. To miejsce, gdzie architektura staje się sztuką, a sztuka – wyrazem najgłębszych uczuć. Budowla przetrwała wieki, jest dziś jednym z najbardziej rozpoznawalnych zabytków na świecie i przyciąga miliony turystów z całego globu.
Legenda Taj Mahal. Dlaczego powstała niezwykła świątynia miłości?
Taj Mahal to serce Indii, bijące rytmem miłości i historii. To miejsce, gdzie legenda staje się rzeczywistością, a rzeczywistość – legendą. Za każdą cegłą budowli kryje się legenda o uczuciu, które porusza serca od wieków.
Wzniesiony przez cesarza Szahdżahana, miał stanowić mauzoleum dla jego ukochanej żony, Mumtaz Mahal, która zmarła w 1631 roku podczas porodu ich czternastego dziecka. Szahdżahan, zrozpaczony po stracie Mumtaz Mahal, postanowił wznieść pomnik, który na zawsze upamiętni ich miłość. Wybór padł na Agrę, miasto o bogatej historii i strategicznym położeniu, które w tamtym czasie było stolicą imperium Mogołów.
Legenda głosi, że Szahdżahan planował wybudować identyczne mauzoleum z czarnego marmuru po drugiej stronie rzeki Jamuny, które miało być jego własnym grobowcem. Jednak plany te zostały przerwane przez jego syna Aurangzeba, który uwięził go w forcie Agra, skąd Szahdżahan mógł jedynie podziwiać Taj Mahal z okna.
Gdzie leży Taj Mahal
Ta perła architektury imperium Mogołów, będąca symbolem miłości i potęgi, nie bez powodu została wzniesiona w Agrze. Agra, miasto o bogatej historii, leży na przecięciu strategicznych szlaków handlowych, które od wieków łączyły Delhi z wieloma regionami Indii. Właśnie to położenie sprawiło, że w XVI wieku miasto stało się stolicą sułtanatu delhijskiego, wybraną przez władcę Sikandara Lodi.
W czasach swojej świetności Agra była jedną z największych metropolii ówczesnego świata, miejscem, gdzie krzyżowały się wpływy wielu kultur i religii. Obok dominującego islamu, w mieście współistniały wyznania hinduistyczne, buddyjskie, a nawet chrześcijańskie. Ta różnorodność kulturowa, widoczna w architekturze, sztuce i obyczajach, uczyniła z Agry tygiel kultur, który przyciągał kupców, artystów i uczonych z całego świata.
Wybór Agry na miejsce budowy Taj Mahal nie był przypadkowy. Miasto, będące centrum politycznym, gospodarczym i kulturalnym, stanowiło idealne tło dla monumentalnego mauzoleum. Jego lokalizacja nad brzegiem Jamuny, w otoczeniu ogrodów i pałaców, podkreślała majestat i symboliczne znaczenie niezwykłej budowli.
Jak budowano Taj Mahal i jak budowla wygląda obecnie
Budowa Taj Mahal rozpoczęła się w 1632 roku i trwała imponujące 22 lata, kończąc się w 1654 roku. Ten długi okres budowy został symbolicznie upamiętniony przez 22 kopułki, które zdobią imponującą Bramę Saraceńską, wzniesioną z czerwonego piaskowca.
Przy budowie Taj Mahal pracowało aż 20 tysięcy robotników, sprowadzonych z różnych zakątków Azji. Ich wysiłek, trwający ponad dwie dekady, zaowocował świątynią o niezwykłej harmonii i symetrii. Budowla ma 60 metrów szerokości i wysokości, a jej bryła została zaprojektowana w taki sposób, aby wyglądać identycznie z każdej strony. Uwagę przykuwa charakterystyczna kopuła w kształcie cebuli, otoczona czterema mniejszymi kopułami bocznymi i czterema minaretami. Te elementy architektoniczne nadają Taj Mahal harmonię typową dla islamu, tworząc wrażenie lekkości i elegancji. Minarety Taj Mahal zostały celowo zaprojektowane tak, aby lekko odchylały się na zewnątrz, co miało zapobiec ich zawaleniu się na główną kopułę w przypadku trzęsienia ziemi.
Do mauzoleum prowadzą majestatyczne drogi, wybrukowane lśniącym marmurem. Wzdłuż tych traktów rozciąga się przepiękny ogród, podzielony na cztery równe części, symbolizujące cztery rajskie rzeki.
Przed pałacem, w centrum drogi prowadzącej do wejścia, znajduje się zbiornik wodny, w którego tafli odbija się majestatyczna sylwetka świątyni. Ten efekt lustrzanego odbicia potęguje wrażenie symetrii i dodaje budowli magicznego uroku. Co ciekawe, marmur użyty do budowy Taj Mahal zmienia kolor w zależności od pory dnia i oświetlenia, co nadaje budowli dynamiczny charakter.
Warto poświęcić nieco czasu na poznanie detali budowli. Lśniące bloki jasnego marmuru, z których wzniesiono mury budowli, są świadectwem nie tylko kunsztu rzemieślników, ale także hojności cesarza Szahdżahana. Same bloki tworzące kopułę mogły ważyć nawet 10 tysięcy ton, co podkreśla monumentalny charakter budowli. Ażurowe wykończenie okien nadaje Taj Mahal wizualnej lekkości, kontrastując z masywnymi murami. Arabeskowe dekoracje, wysadzane kamieniami półszlachetnymi, takimi jak jadeity, kryształy, agaty i lapis lazuli, zdobią marmurowe ściany, tworząc misterny wzór. W inkrustacjach ścian użyto ponad 28 rodzajów kamieni szlachetnych i półszlachetnych, sprowadzonych z różnych zakątków świata – z Rosji, Chin, Arabii i Cejlonu. Inkrustowane kamieniami ornamenty przedstawiają głównie irysy, a łuki budowli są gęsto pokryte mozaikami i wersetami z Koranu, co podkreśla islamski charakter świątyni.
Co znaczy Taj Mahal?
Nazwa Taj Mahal pochodzi od imienia Mumtaz Mahal, ukochanej żony cesarza Szahdżahana. Jej imię, w pełnym brzmieniu Arjumand Banu Begum, zostało pośmiertnie zmienione na Mumtaz Mahal, co oznacza "Wybranka Pałacu". Nazwa mauzoleum jest skróconą i uproszczoną wersją imienia Mumtaz Mahal. To właśnie dla niej, po jej tragicznej śmierci w 1631 roku, cesarz postanowił wznieść monumentalne mauzoleum, które miało być symbolem ich miłości i wiecznej pamięci. Historia miłości Szahdżahana i Mumtaz Mahal jest jednym z najbardziej romantycznych i poruszających wątków w historii Indii.
Czy Taj Mahal jest cudem świata?
Taj Mahal jest uznawany za jeden z siedmiu nowych cudów świata. To prestiżowe wyróżnienie zostało mu przyznane w wyniku ogólnoświatowego głosowania. Lista ta została ogłoszona 7 lipca 2007 roku w Lizbonie. Wyboru dokonano w drodze głosowania internetowego i telefonicznego, w którym udział wzięły miliony ludzi z całego świata. Oprócz Taj Mahal, na liście znalazły się: Petra (Jordania), Koloseum (Włochy), Pomnik Chrystusa Odkupiciela w Rio de Janeiro (Brazylia), Machu Picchu (Peru), Chichén Itzá (Meksyk), Wielki Mur Chiński (Chiny).
Uznanie Taj Mahal za jeden z siedmiu nowych cudów świata podkreśla jego wyjątkową wartość architektoniczną, historyczną i kulturową. Tytuł ten przyczynia się do wzrostu popularności zabytku i przyciąga miliony turystów z całego świata.
Jak wygląda Taj Mahal? Co znajduje się w środku Taj Mahal?
W sercu Taj Mahal, za misternie rzeźbionymi, ażurowymi parawanami z białego marmuru, kryje się sanktuarium pełne dostojeństwa i tajemnicy. To tu, w kamiennym cenotafie, spoczywają symboliczne sarkofagi cesarza Szahdżahana i jego ukochanej żony, Mumtaz Mahal. Oryginalne grobowce Mumtaz Mahal i Szahdżahana znajdują się w krypcie poniżej.
Wnętrze mauzoleum jest oświetlone jedynie przez naturalne światło, które wpada przez ażurowe okna, tworząc magiczną atmosferę. Na symbolicznych sarkofagach, zdobionych misternymi inkrustacjami, wyryto imiona i oblicza władców. Mumtaz Mahal, która towarzyszyła mężowi we wszystkich jego kampaniach wojennych, zmarła w 1631 roku, w wieku 38 lat, wydając na świat czternaste dziecko. Jej szczątki spoczywają w krypcie poniżej, a na sarkofagu widnieje jej imię, zapisane arabskim alfabetem, oznaczające "ozdobę pałacu". To świadectwo wyjątkowego statusu, jakim cieszyła się Mumtaz Mahal za życia i po śmierci.
Magdalena Lalik
.jpg)
.jpg)
.jpg){kind=link}